آینه جم: جناب دکترنوبخت ! آیا در این مقایسه اضافه کاری هایی که گاه انجام نمی شود ولی پرداخت می شود ، وام های آن چنانی که گاه سود بانکی آنها از حقوق ما بیشتر است ، پاداش ماهانه و چندماهه و سالانه ، پرداختی به مناسبت های ملی و مذهبی ، هزینه غذا ، ماموریت ها ، کمک هزینه ایاب و ذهاب و حق خوارو بار امکانات مسافرتی در شهرهای گوناگون و حتی آجیل شب عید و پول لباس و … را هم حساب نموده اید ؟ ( بخش اعظمی از تفاوت دریافتی ها سر همین بند ها است)…

پرسش های یک معلم از رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی در مورد دریافتی فرهنگیان با توجه به اینکه بنده شخصا بسیار مشتاقم که کارمندانی را که دریافتی کمتر از فرهنگیان دارند را بشناسم ولی به عنوان یک فرهنگی فقط چند سوال در خصوص سخنان ریاست محترم سازمان برنامه و بودجه کشور را دارم که امیدوارم که اگر سوال های نابه جایی است بربنده ببخشند و با توضیحات خویش ما را راهنمایی بفرمایند .
در همین رابطه در ارتباط با سخنان آقای نوبخت معاون محترم رئیس جمهور در ارتباط با دریافتی یک میلیون و هفتصد و هفتاد هزار تومانی فرهنگیان که به فرموده ایشان علی رغم اینکه از بخشی از کارمندان دولت کمتر است متاسفانه از بخش دیگری از کارمندان دولت بیشتر است نکاتی را یادآور می شود:
(قبل از بیان مطلب یاد آور می شود که بنا به اطلاعیه تکمیلی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور ، ظاهرا رقم فوق از تقسیم بودجه پرسنلی وزارتخانه بر تعداد کارکنان آن بعد از کسر عیدی به دست آمده است.)

۱) چرا جناب آقای نوبخت به جای چنین مقایسه گروهی ( به اصطلاح فله ای ) سراغ دو نفر با سطح تحصیلات و سابقه یکسان از فرهنگیان و ادارات دیگر نرفته اند که به مقایسه آنها بپردازند و دریافتی واقعی آنها را بیان فرمایند؟ ( در یک مقاله دیگر در همین رسانه عنوان کردم که به دلایلی دریافتی زیرحکم فرهنگیان که حقوق ظاهری آنها است نه دریافتی واقعی ، از برخی ادارات بیشتر است ولی تفاوت اصلی در مزایای جانبی است که اغلب سازمان ها و ادارات برای کارکنان خود در نظر می گیرند ولی فرهنگیان از آنها محروم هستند .)
۲) آیا در این مقایسه اضافه کاری هایی که گاه انجام نمی شود ولی پرداخت می شود ، وام های آن چنانی که گاه سود بانکی آنها از حقوق ما بیشتر است ، پاداش ماهانه و چندماهه و سالانه ، پرداختی به مناسبت های ملی و مذهبی ، هزینه غذا ، ماموریت ها ، کمک هزینه ایاب و ذهاب و حق خوارو بار امکانات مسافرتی در شهرهای گوناگون و حتی آجیل شب عید و پول لباس و … را هم حساب نموده اید ؟ ( بخش اعظمی از تفاوت دریافتی ها سر همین بند ها است. )
۳) آیا جناب آقای نوبخت می دانند که فرهنگیان با هزار و یک زحمت و منت موفق به اخذ موافقت برای ادامه تحصیل از جیب خودشان می شوند و اغلب آنها امکان گرفتن ماموریت تحصیلی تمام وقت را ندارند و باید همزمان با تدریس در آموزش و پرورش، تحصیل دانشگاه را نیز داشته باشند ( در حالی که افزایش سطح تحصیلات و معلومات لازمه کار معلمی است ) ولی در ادارات دیگر اغلب ماموریت تحصیلی با تمام حقوق و مزایا اعطا می شود . جای بسی شگفتی است که در برخی موارد برخی از کارمندان ساعات کاری در طول هفته و همزمان با ساعات درسی دانشگاه را دارند ولی می توانند همزمان در دو جا باشند و موفق به اخذ مدرک تحصیلی شوند .( در حالی که نه دورکاری می کنند و نه دانشگاه مجازی دارند.)
۴) آیا هزینه ایاب و ذهاب یک فرهنگی را با دیگر کارمندان مقایسه کرده اند ؟ آیا می دانند که برخی از همکاران دبیر در طول یک روز کاری بین چندین منطقه دور از هم درداخل یک شهر یا بین دو یا چند روستا جابه جا می شوند؟ یا از سرناچاری در روستاهای دوردست بیتوته دارند و هزینه زیادی را علاوه بر مشکلات دیگر مانند دوری از خانواده و غیره متحمل می شوند؟ آیا می دانند سرگروه های درسی برای سرکشی به مدارس باید با وسیله شخصی با با هزینه شخصی خودشان به مدارس مراجعه نمایند ؟
۵) آیا می دانند که اگر به عنوان اولیای دانش آموز قدم شان را روی چشم ما بگذارند و در مدرسه با قند و چایی پذیرایی بشوند این از جیب خود معلمان است و پول تهیه سماور و استکان و چای و قند و … همه از خود معلمان جمع آوری می شود؟ ( این درحالی است که متاسفانه برخی از اولیاء به اشتباه این برداشت را دارند که حتی صبحانه ای که در زنگ تفریح با پول خود معلمان و توسط خود آنها تهیه می شود و حتی خدمتکار مدرسه حتی برای خرید آن همکاری ندارد ، از جیب اولیا یا از کمک دولت است. )
*به این موارد می شود برخی دیگر را اضافه نمود مانند تاخیر بسیار زیاد در برخی پرداخت ها که با توجه به تورم دیگر ارزش گذشته را ندارند یا مواردی که شامل موردی بوده و شامل همه ادارات و سازمان ها نمی شود ولی نمود بارز بی عدالتی است مانند سهامی که برخی از شرکت ها با قیمت مناسب در اختیار کارمندان خود قرار می دهند و یا پرداخت وام کم بهره یا قرض الحسنه با بازپرداخت طویل المدت از محل سپرده های قرض الحسنه مردم توسط بانک ها در حالی که همین مردم برای دریافت یک وام دو میلیونی از محل سپرده خودشان حتی با سود بالا چه سختی ها که متحمل نمی شوند . حقوق های آن چنانی و پاداش های کارمندان مخابرات در حالی که مبالغ هنگفتی از ودیعه مردم نزد آنها است که گویی دیگر جزو سرمایه آنها محسوب می شود و قصد بازپس دادن ندراند . شاید موارد دیگری نیز باشد که بنده از آنها بی اطلاع هستم و مخاطبان محترم سایت می توانند در بخش نظرات آنها را بیان نمایند .
در پایان یادآور می شوم که بنده به نوبه خودم بسیار مشتاق هستم که بدانم کدام سازمان ها یا ادارات هستند که کمتر از فرهنگیان دریافتی واقعی دارند؟آذری-سخن معلم

نوشتن دیدگاه