آینه جم- هنگامی که از دو صفت "فوق" و "سنگین" برای نامگذاری یک تانک استفاده می شود، این نام خودش می تواند گویا همه چیز باشد. با این وجود، ترسی که چنین نامی بتواند در قلب سربازان دشمن ایجاد کند، هرگز وجود نداشت زیرا تنها دو نمونه اولیه از تانک فوق سنگین تی28 (T28 Super Heavy Tank) تولید شد و هیچ کدام نیز شاهد حضور در میدان جنگ نبودند.
تانک فوق سنگین تی28
تانک فوق سنگین تی28 در اصل بزرگترین تانک در تاریخ آمریکا بود. اما این تانک تنها به این دلیل که ترسناک به نظر برسد، ساخته نشد. طی جنگ جهانی دوم، آمریکا به دنبال توسعه یک تانک سنگین بود تا از نسل جدید غول های زرهی آلمان عقب نماند و به طور خاص از استحکامات سنگین آلمانی خط زیگفرید (Siegfried Line) عبور کند.
از این رو، ارتش آمریکا یک هیولای 95 تنی با زره 12 اینچی در بخش هایی مشخص، مجهز به یک سلاح 105 میلیمتری تی5ئی1 برای از بین بردن استحکامات بتنی سنگین، فضای کابین برای خدمه چهار نفره، و یک تیربار کالیبر 50 روی سقف را معرفی کرد.
این تانک 11.1 متر طول، 4.39 متر پهنا و 2.84 متر ارتفاع داشت. پیشرانه هشت سیلندر خورجینی فورد جی ای اف آن توانایی تولید 500 اسب بخار نیرو را داشت. این پیشرانه امکان دستیابی به بیشینه سرعت 13 کیلومتر بر ساعت را فراهم می کرد.
برای کاهش فشار روی زمین به واسطه وزن زیاد، از چهار چرخ شنی در تانک فوق سنگین تی28 استفاده شد که هر کدام 495 میلیمتر پهنا داشتند.
اما مساله این بود که تی28 از نظر فنی یک تانک نبود.
تانکی با نام های مختلف
این وسیله نقلیه زرهی از نظر ساختار به یک توپ خودکششی نزدیکتر بود. تانک های معمولی اغلب دارای یک برجک گردان هستند، اما سلاح تی28 در قسمت جلو بدنه نصب شده بود و تنها امکان شلیک به سمت جلو را داشت. از این رو، تی28 نسبت به حملاتی که از عقب صورت می گرفت، آسیب پذیر می شد.
این طرح در ابتدا به عنوان تانک تی28 نامگذاری شده بود، اما ارتش آمریکا در سال 1945 نام آن را به وسیله نقلیه موتوردار سلاح 105 میلیمتری تی95 تغییر داد. در سال 1946، تغییر نام دیگری صورت گرفت و تانک فوق سنگین تی28 برای آن انتخاب شد.
این تانک هرگز وارد یک میدان جنگ واقعی نشد و تنها در نبرد نامگذاری شرکت داشت. پس از سپری کردن آزمایش های خود، ماموریتی که برای آن در نظر گرفته شده بود، یعنی نفوذ در استحکامات سنگین خط زیگفرید آلمان، قبلا انجام شده بود.
در زمان تحویل نخستین تانک در دسامبر 1945، جنگ سه ماه بود که به پایان رسیده بود. از این رو، تانک فوق سنگین تی28 به عنوان یک مطالعه مهندسی در آمریکا باقی ماند. طرح اصلی شامل ساخت پنج نمونه اولیه و تولید کلی 25 عراده از این تانک می شد. تنها دو نمونه اولیه از آن تولید شد و هیچ کدام نیز به دلیل وزن زیاد و هزینه های بالای تعمیر و نگهداری وارد خدمت نشدند.
اما بدشانسی های تانک فوق سنگین تی28 به همین جا ختم نشد. در سال 1947، یکی از دو نمونه اولیه تی28 به واسطه آتش سوزی پیشرانه آسیب دید و در نهایت به عنوان اوراقی فروخته شد.
تانک دیگر رها شده در مزرعه ای در فورت بیور، ویرجینیا، استتار شده در میان مقداری بوته کشف شد. تنها نمونه باقیمانده ابتدا در موزه سواره نظام و زره پاتون در کنتاکی نگهداری می شد. در سال 2011، این تانک به مجموعه زره و سواره نظام ارتش آمریکا در فورت مور، جورجیا منتقل شد.
