آینه جم: سیف اله حسنی پور:
مسئولیت های اجتماعی صنایع وابسته به وزارت نفت در قبال محیط پیرامون بخشی از وظایف آنهاست و صراحت قانونی دارد.
امروز از زنگنه وزیر نفت گرفته تا مدیران پایین دستی این وزارتخانه، هزینه های تصویب شده برای مسئولیت های اجتماعی را تحمیلی ندانسته بلکه آن را به عنوان وظیفه ی خود قبول دارند.
مدیران صنایع و شرکت‌ها بر این باور رسیده اند که اگر مسئولیت های اجتماعی به شکل صحیح پیاده سازی شود، بخش تولید آن‌ها نیز موفق تر عمل خواهد کرد و این مهم را اقدامی منطقی قلمداد می کنند.
یکی از راه های دسترسی به بازارهای اقتصادی حضور در بخش‌های فرهنگی است؛ روشی که حتی شرکت های بزرگی چون توتال، شل و پتروناس مالزی نیز به آن اعتقاد داشته و روی آن برنامه ریزی کرده اند.
شرکت توتال با تأسیس بنیاد توتال، بزرگترین شرکت فرانسوی حمایت کننده بخش هنرهای اسلامی موزه لوور پاریس است.
این نشان از اعتقاد این شرکت به حوزه ی فرهنگ برای تعالی اهداف خود می باشد که این مهم ریشه در عمل به مسئولیت‌های اجتماعی را انکار ناپذیر کرده است.
این اقدامات به جز با حلقه مفقود شده ی روابط عمومی ها امکان پذیر نیست که مغفول ماندن از روابط عمومی و عدم تعامل سازنده با رسانه موجب آن شده علی‌رغم هزینه‌های میلیاردی ( منطقه ویژه پارس از ۷۷ تا ۹۷ بالغ بر ۱۵۰۰ میلیارد تومان) از سوی صنایع در قالب مسئولیت‌های اجتماعی همچنان موجی از نارضایتی چه در بین کارکنان و چه در بین محیط پیرامون حاکم باشد.
شاید شرکت ها و صنایع مدعی باشند که در قبال کارکنان شان سنگ تمام گذاشته اند و حتی مردم نیز بر آن صحه بگذارند اما با یک تحقیق ساده مشخص می شود آن چنان شرکت ها از بار مسئولیت های اجتماعی غافل بوده اند که حتی شاهد موجی از نگرانی بین خانواده های کارکنان صنعت نفت هستیم.
این خانواده ها با اسکان در مناطقی ناخواسته آن چنان درگیر مصائب اجتماعی، آموزشی، فرهنگی و ... شده اند که خدمات رفاهی نفت ذره ای از ناملایمت های این مصائب آنان را تسکین نمی دهد. ( جزئیات در این مقال نمی گنجد).
امروز عسلویه به عنوان یکی از میزبانان صنایع پتروشیمی و گاز به گواه کارشناسان در ۱۰ سال گذشته توانسته این صنعت را احیاء و پیش‌بینی شده است که صنعت پتروشیمی کشور به ویژه یکی از قطب‌های صنعت پتروشیمی در جهان مبدل شود.
کارشناسان اذعان دارند در هر اجتماع، فعالیت اقتصادی، اداری و... انسان‌ها هستند که نقش آفرین اند. در واقع ارزش افزوده ی آن مجموعه به نیروی انسانی آن مجموعه بستگی دارد. به طور خلاصه نیروی انسانی از سرمایه های هر مجموعه ای تلقی می‌شوند.
بخشی از همین انسان ها در کنار هم مجموعه ای را به نام روابط عمومی تشکیل می‌دهند که اگر راندمان خوبی از این مجموعه دیده نشود باید راه چاره کرد.
به نظر می رسد روابط عمومی پتروشیمی ها و کلا صنایع وابسته به وزارت نفت در منطقه مرجعیت خود را از دست داده اند.
هر حوزه نیازمند متولی و مرجعیت است. همانگونه که در حوزه دین، قرآن و نهج البلاغه، مرجع و فرهنگ، سیاست و ورزش متولی دارد، تعامل و تفاهم نیز متولی می خواهد که روابط عمومی ها متولی ارتباط و تعامل اند.
در این بین گذشته از روابط عمومی، رسانه‌ها هستند که می‌توانند پل ارتباطی خوبی بین صنایع و محیط پیرامون را ایجاد کنند.
متاسفانه با توجه به اینکه مرجعیت روابط عمومی ها از بین رفته مدیران صنایع هم بر رسمیت رسانه‌ها شک دارند. چرا این اتفاق افتاده است؟ دلیل آن واضح است؛ اعمال نفوذ از جای دیگر بر روابط عمومی ها.
روابط عمومی ها که باید دست راست و چشم بینای مجموعه باشند از چرخه تعاملی حذف گردیده اند و اسیر راهبردهای مدیریتی شده اند.
اخیرا" خبری مبنی بر تهیه و تنظیم الگویی درباره مسئولیت های اجتماعی وزارت نفت رسانه ای شد که در آن به جایگاه روابط عمومی ها به صورت ویژه پرداخته شده است.
پیرو این خبر چند وقتی است که صنایع وابسته به شرکت ملی پتروشیمی ایران در عسلویه با هدایت و راهبری هلدینگ خلیج فارس نشست هایی را در همین خصوص در منطقه ویژه عسلویه با رسانه ها انجام داده که نوید خوبی برای تعامل و تفاهم ما بین روابط عمومی های صنایع و رسانه ها به عنوان دو حلقه اتصالی نفت و محیط پیرامون است.
در این نشست ها بر لزوم نشست های ماهیانه و تبادل نظر در خصوص مسئولیت های اجتماعی شرکت های پتروشیمی تاکید که انتظار می رود پالایشگاه های گازی مستقر در منطقه نیز از این اتفاق استقبال کنند؛ هر چند که مدیر عامل منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس نیز قطعا" بر ضرورت این امر واقف است!
** نسیم جم
[کد خبر:AJ27410]
