آینه جم: اگر این روزها در شبکه‌های اجتماعی و پایگاه‌های خبری گشتی زده باشید، احتمالا با تصاویر و ویدئوهای پر شماری از اعتراضات و اعتصاب کارگران صنعت نفت روبه‌رو شده‌اید. این کارگران که اکثریت قریب به قاطع آنان پیمانی و موقت هستند، از ۳۱ خرداد ماه اعتراضات صنفی و معیشتی خود را به صورت پراکنده در بعضی از پالایشگاه‌ها آغاز کردند.
به گزارش آینه جم- این اعتراضات از اول تیر فراگیرتر شد و طبق تصاویر منتشر شده، به پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، مخازن نفت و سکوهای نفتی در تهران، کنگان، عسلویه، ماهشهر، اراک، قشم، خارک، بهبهان، گچساران، آبادان و اصفهان کشیده شده است.
نوک پیکان این اعتراضات پیمانکاران و وضعیت کارگران تحت قرارداد آنان را هدف قرار داده است.
اعتصابات و اعتراضات کارگری که در دهه‌های گذشته کمتر سابقه داشت، از سال ۱۳۹۹ به یک باره افزایش پیدا کرد و تنها شامل کارگران پیمانی، پروژه‌ای و قرارداد موقت تحت کارفرمایان خصوصی نبود، بلکه این اعتراضات در ماه‌های گذشته به کارمندان و کارگران رسمی و بالاخص بخش عملیاتی وزارت نفت هم گسترش یافت. البته شدت این اعتراضات و گستردگی آنها از ابتدای سال ۱۴۰۰ تاکنون، بسیار بیشتر از حجم اعتراضات در سال گذشته بوده است.
کارکنان صنعت نفت تقریبا در تمامی اعتراضات یک سال اخیر خود خواسته‌های مشابهی داشته‌اند، همواره به اجرایی نشدن بندهای معیشتی ماده ۱۰ قانون وظایف و اختیارات نفت معترض بوده‌اند. همچنین بسیاری از کارمندان و کارگران صنعت نفت با تصویب ماده (۱) جزء الف تبصره ۱۲ قانون بودجه کل کشور توسط مجلس شورای اسلامی در سال جدید با تعیین سقف و کسوراتی که در حقوقشان اعمال شده، می‌توان گفت افزایش حقوق خاصی در سال جدید نداشته‌اند و حتی برای برخی از آنها عملا حقوق نسبت به سال گذشته دچار کاهش شده است. امری که با اعتراض ضمنی مقامات ارشد وزارت نفت هم مواجه شد و این نهاد از مطالبات کارگران صنعت نفت حمایت کرد.
حالا اما کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی کشور وارد اعتراضات گسترده‌تری شده‌اند. فصل مشترک خواسته‌های کارگران معترض را می‌توان اعتراض به پایین بودن دستمزد‌ها و نامناسب بودن شرایط کاری دانست.
در میان اظهارات کارگران معترض می‌توان به چند نکته کلیدی اشاره کرد که مهم‌ترین آن عدم قاعده‌مندی افزایش مزد سالانه توسط پیمانکاران است که در برخی موارد شنیده شده با پیشنهادهایی در حد ۵درصد افزایش مزد سالانه سراغ کارگرانی رفته‌اند که امنیت شغلی ندارند و در صورت عدم پذیرش دستمزد تحمیلی پیمانکاران، به راحتی ممکن است شغل خود را از دست دهند.
آنها همچنین به مساله تعطیلات و تعداد روزهای اشتغال در ماه نیز معترضند و خواهان آن هستند تا مانند همتایانشان که تحت قرارداد پیمانکاران نیستند، حداکثر ۲۰ روز در ماه به عنوان روز کاری مشغول خدمت باشند. مساله شرایط نامناسب و محل اسکان کارگران، کمپ‌ها و کانکس‌هایی که در شان کارکنان صنعت پیشران اقتصاد کشور نیست هم از دیگر مطالبات کارگران صنعت نفت است که بالاخص در زمان شیوع بیماری کووید، باعث تهدید وضعیت سلامت همه کارکنان و به تبع آن خانواده‌های آنان شده است.
آن‌گونه که خبرگزاری «ایسنا» گزارش کرده، معترضان می‌گویند در حالی که شاغل رسمی وزارت نفت حداقل ۱۵ میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنند، شاغلان مدت موقت هم رده‌شان تنها حدود ۴ میلیون تومان دریافتی دارند. در چنین شرایطی این کارگران بیش از ۱۰روز است که با ایجاد هشتگ «نه به پیمانکاران» خواهان حذف شرکت‌های واسطه در صنایع نفت و گاز کشور شده‌اند.
قول وزیر نفت برای اصلاح حقوق کارکنان صنعت نفت تا پایان تیرماه
وزیر نفت از تلاش برای حل مشکل پیش آمده در حقوق و مزایای کارکنان صنعت نفت خبر داد و گفت: تلاش می‌کنیم نتیجه این بررسی و پیگیری‌ها در حقوق تیرماه کارکنان انعکاس پیدا کند.
بیژن زنگنه پس از اتمام جلسه کمیسیون انرژی مجلس در جمع خبرنگاران گفت: از آنجا که یک سری از نیروهای رسمی وزارت نفت اعتراضاتی در رابطه با محدودیت‌های ایجاد شده در سقف حقوقشان در قانون بودجه سال 1400 دارند امروز جلسه‌ای با کمیسیون انرژی برگزار و خوشبختانه عموم نمایندگان با حل این مشکل موافق بوده و قول همکاری دادند.
وی با اشاره به مشکلات نیروهای پیمانی وزارت نفت، افزود: مشکل این افراد ارتباطی به قانون بودجه 1400 ندارد و مربوط به قانون کار است لذا طبق قانون کار هر آنچه به آنها تعلق بگیرد را پرداخت می‌کنیم اما درخواست‌های فراقانونی آنها مسئله دیگری است.
وزیر نفت با بیان اینکه باید قانون بودجه سال 1400 اصلاح شود، از نگارش متنی برای اصلاح این قانون خبر داد.
[کد خبر:AJ36186]
