آینه جم، دکتر حسین دستار؛ در فرهنگ توسعه شهری یک قاعده کلی وجود دارد و آن قاعده این است که توسعه زیرساختها می بایست براساس چشم انداز ، نقشه جامع توسعه شهری و قبل از توسعه تراکمی شهر صورت پذیرد.توسعه زیر ساختهای شهری معمولاً بر اساس ظرفیت های زیربنایی صورت پذیرفته و تراکم بهینه آن محاسبه و پس از نهائی شدن جانمائی وچیدمان شهری،مبنای عمل قرار می گیرد. بانگاهی منصفانه به وضعیت شهری جم متوجه یک نقص اساسی در برآورد و توسعه ظرفیت ها می شویم.این مهم به هیچ وجه مربوط به یک دوره زمانی مدیریتی نمی شود.بلکه موضوعی است که متاسفانه در طول زمان شکل گرفته و همه ما در شکل گیری و قد کشیدن آن مقصریم. درهم تنیدگی امروز شهری جم رهاورد بیش از دو دهه تجربه ناموفق است.تجربه ای که وقتی رد آن را می گیریم متاسفانه رد پای یک نگاه تک بعدی در چیدمان مدیریتی و تصمیم گیری شهرستان را آدرس می دهد.