امسال نیز مانند روال سال‌های گذشته  معرفی و تجلیل از پژوهشگران و فناوران برتر کشور یکی از برنامه‌های هفته پژوهش و فناوری بود که همزمان با روز پژوهش، 25 آذرماه در محل سالن اجلاس سران برگزار شد که 25 نفر در این دوره موفق به کسب عنوان پژوهشگر و فناور برتر کشور شوند. رقابت پژوهشگران و فناوران برتر کشور در هفت گروه تخصصی شامل: علوم پزشکی، فنی و مهندسی، کشاورزی و منابع طبیعی، علوم پایه،  دامپزشکی، علوم انسانی و هنر انجام شد که نفرات برتر معرفی شدند. درگروه علوم پزشکی سه نفر به عنوان پژوهشگر و فناور برتر معرفی شدند که دکتر مجید اسدی یکی ا برگزیدگان در رشته پزشکی هسته‌ایی و تصویربرداری پزشکی بود. این استاد جوان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر دارای 221 مقاله داخلی و بین‌المللی است و موفق به اجرای 46 طرح پژوهشی شده است. تعداد استنادات وی 491 مورد است و موفق به ابداع روشی نوین در تشخیص‌های طب مولکولی شده است.  اسدی و همکارانش در سال 2005 در دوران دانشجویی موفق به کسب جایزه ویژه انجمن رینولوژی آمریکا شدند. وی همچنین در سال 2006 در کنفرانس جهانی پزشکی هسته‌ای در کره جنوبی حضور یافت و مقاله وی جزو مقالات برتر انتخاب شد.این استاد جوان دوره تخصصی تکمیلی خود را در رشته فلوپشیب پت در دانشگاه هاروارد استنفورد آمریکا گذراند و در حال حاضر نیز عضو شورای مشورتی انجمن نئوکلایر کاردیولوژی امریکا و جزو چهار نفر کانید نهایی هیات رئیسه نوروژی انجمن پزشکی هسته‌ای در آمریکاست. در حال حاضر نیز مسؤولیت ادیتوری چند ژورنال معتبر بین‌المللی را به عهده دارد. انتخاب وی به عنوان پژوهشگر برتر کشور بهانه گفت‌وگو سایت معاونت فرهنگی، دانشجویی مجلس با او شد که در ادامه می‌خوانید.

- به عنوان پژوهشگر برگزیده کشور بفرمایید یک محقق باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

از مهمترین ویژگی‌های یک محقق پشتکار بسیار زیاد، تحمل شرایط طاقت‌فرسا، دلسرد نشدن در مقابل مشکلات و داشتن انگیزه بسیارزیاد است. ویژگی دیگری که بسیار بر آن تاکید دارم، داشتن دید بین‌المللی است.

پژوهشگر باید از مسائل مهم حیطه کاری خود در عرصه بین‌المللی آگاه و به روز باشد، با افرادی که در این زمینه پژوهش می‌کنند، ارتباط داشته باشد و همگام و همراه با آنها پیش برود، هر چند که در مملکت خود کار و تحقیق کند.

من در یک استان کمتربرخوردار مثل بوشهر کار می‌کنم. زمانی که اینجا آمدم تا دو سال هیچ امکاناتی نبود، اما من بر حسب وظیفه آمده بودم و بعد از دو سال توانستیم به شرایط خوبی دست پیدا کنیم. یک فرد غیر از تعهد شخصی، تعهد انسانی و ملی نیز دارد، اعتقاد دارم که نباید فقط خودم را ببینم و همین باعث پیشرفت من شده است. نمی‌گویم در کشور ما مشکلات نیست، به هر حال در شرایط فعلی هنوز صنعت ما آن طور که باید و شاید شکل نگرفته و این باعث می‌شود دانشجویان و محققان برای پیشبرد کارهای خود به مقدار ناچیزی مقرری ماهیانه یا سالیانه اکتفا کنند و گاهی نیز کمبود منابع مالی و امکانات لازم منجر به ترک کشور نخبگان می‌شود، در حالی که اگر این افراد بازخورد کارشان را در اجتماع ببینند و دولت‌ها حمایت لازم را از پژوهشگران انجام دهند انگیزه ادامه کار، تلاش و پژوهش و تحقیق در کشور بالا می‌رود.

- روحیه و فضای تحقیق و پژوهش در کشور را چگونه ارزیابی می کنید؟

به نظر من در زمینه تولید مقاله و تولید علم خیلی خوب پیش رفتیه‌ایم، با این حال تحقیقات ما باید از حیطه آزمایشگاه عبور کند و وارد عمل و زمینه‌های کاربردی شود. در مجموع به نظر من با این وضعی که پیش می‌رویم آینده خوبی خواهیم داشت. تحقیقات بین رشته‌ای و علوم میان رشته‌ای در حال شکل گرفتن است و به‌زودی از کشورهای مطرح در زمینه تحقیقات کاربردی پیشی خواهیم گرفت.

- به نظر شما برای اینکه سایر استادان و دانشجویان کشورمان وارد عرصه پژوهش شوند، چه تدابیری باید اندیشیده شود و این روند نیاز به چه شرایطی دارد؟

سیستم آموزش و پرورش ما باید پژوهش محور باشد، متاسفانه عدم چنین سیستمی تا دانشگاه نیز ادامه دارد. باید برای دانش‌آموز و دانشجو سوال ایجاد کنیم تا منجر به تحقیق شود در این صورت است که رشدی بیشتر از حال حاضر خواهیم داشت.

چه ایرادی دارد که دانش‌آموز ما به جای حفظ کردن یک سری اطلاعات در کارگاه شرکت کند یا به موزه‌های علم و موزه‌های سلامت برود. دانش‌‌آموز از همان دوران دبیرستان با دستگاه سی‌تی‌اسکن و ام‌آرآی آشنا شود و اولتراسوند را بشناسد، یا حداقل در ترم اول دانشگاه با این مسائل آشنا شود، نه اینکه تخصص بگیرد و تازه بفهمد این‌ها چیست. اگر زودتر آشنا شود قطعا سوال‌ها و پاسخ‎هایی شکل می‌گیرد.

- درباره موزه سلامت که اشاره کردید، توضیح دهید؟

موزه سلامت بخشی از موزه علم است. در موزه سلامت موارد متنوعی مربوط به علم پزشکی از جمله تجهیزات، مسائل مربوط به بیماری‌های عفونی، قلبی و.. برای عموم به نمایش گذاشته می‌شود. خواهش دارم موزه‌های سلامت در علوم پزشکی‌های همه استان‌ها ولو در حد یک اتاق کوچک داشته باشیم. باید دیوارهای فیزیکی و غیرفیزیکی بین مردم و دانشگاه برداشته شود تا هم دانشگاهیان بیشتر با مسائل مردم و جامعه آشنا شوند و هم مردم علوم پزشکی را بهتر بشناسند. این موضوع یکی از دغدغه‌های اصلی من است.

- برنامه‌ریزی‌ها و مشارکت‌های دولتی برای حمایت و استفاده بهینه از طرح‌های پژوهشی محققان کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

تخصیص بودجه و منابع مالی دولتی منجر به بی عدالتی در زمینه تخصیص اعتبار به امر پژوهش در کشور شده است. شاید هم عدم توجه به امر پژوهش، آنرا در اولویت‌های پایین‌تری قرار داده است. به نظر من مساله‌ای که در سیستم پژوهش مملکت باید حادث شود این است که بر اساس عدالت بودجه پژوهش اختصاص داده شود.

در حال حاضر وضعیت به این شکل است که مبلغی بودجه وارد دانشگاه می‌شود، هر دانشگاه مجبور است این مبلغ را بین  مثلا 200 نفر هیات علمی تقسیم کند. چنین روندی منجر به افزایش پژوهش نمی‌شود. در خارج از کشور گرنت‌هایی به گروه‌های تحقیقاتی داده می‌شود و از آنها می‌خواهند که در مدت زمانی معینی کار مورد نظر را به انجام برسانند و از این طریق ضمن پیشبرد امر پژوهش، همه منابع مالی تحقیقات محقق به خوبی تأمین می‌شود.

- به غیر از فعالیت علمی و پژوهشی، فعالیت‌های دیگری هم دارید؟

در حال حاضر هافبک وسط تیم فوتبال شهر و جزو فوتبالیست‌های برتر شهر هستم و از دوران دانشجویی تاکنون فوتبال بازی می‌کنم. در تنیس روی میز هم سال‌هاست به صورت تخصی کار می‌کنم. کل نهج البلاغه و چند جزء قرآن را از دوران راهنمایی حفظ کرده بودم و در سطح کشوری هم مقام آوردم. در دوران دانشجویی هم در مسابقات نهج‌البلاغه شرکت می‌کردم. حدود 5 سال پیش بعد از اتمام  دوره تخصصم باشگاه فرهنگی ورزشی فاضل جمی را در شهرمان تاسیس کردم و امکانات اولیه‌ای در آن مهیا شد. الان تیم فوتبال این باشگاه در حال فعالیت است. نمی‌خواستم فقط به درس و کارهای علمی محدود شوم.

- شما علاوه بر کار تحقیقی، در دانشگاه تدریس هم می‌کنید،‌ ارتباط شما با دانشجویان چگونه است و چه دیدگاهی نسبت به آنها دارید؟

به نظر من باید به دانشجو بها داد، با او دوست شد و باورش کرد و به او فضای بروز و ظهور داد. من حتی با دانشجویانم فوتبال و تنیس هم بازی می‌کنم. در چنین شرایطی که دانشجو احساس کند از سوی استادش درک می‌شود، حتما برای انجام پژوهش‌های مختلف با استاد خود مشارکت می‌کند.

- توصیه شما به دانشجویان چیست؟

به نظر من بد نیست اگر بشود از دانشجویانی که به هر دلیلی می‌خواهند برای ادامه تحصیل و یا انجام کارهای پژوهشی به خارج از کشور بروند، حمایت شوند تا این دانشجویان بروند، ببیند، آشنا شوند و آموزش ببینند. دولت در این زمینه باید کمک کند و امکانات اولیه ایجاد شود که این افراد برگردند و حاصل آموزش‌ها را در داخل کشور پیاده سازی و اجرا کنند.