آینه جم- مصطفی ارجمند
مراسم روز شوراها، کمی زودتر از نهم اردیبهشت، در بوشهر برگزار شد و در این مراسم از چند شورا که برتر نامیده شده و چند عضو شورا که از بدو تاسیس شورا، شورایی بوده اند و مانده اند و نهایتا از مدیران استانداری به دلیل تعامل و همدلی با شوراها تجلیل شد!
همیشه پس از مراسم تجلیل و تقدیر، این سوال مطرح می شود که تجلیل از چه و که و برای چه؟! ملاک داوری چه بوده است؟! چرا شورای شهر بوشهر برتر شده اما شورای چغادک، نه؛ شورای دیّر برتر شده، شورای آبدان، نه؟!
هیچگاه هم پاسخی به این دست سوالات داده نمی شود و چون هیچ معیار ارزش گذاری وجود ندارد یا اگر وجود دارد اعلام نمی شود.
این نوع معرفی، نه از برترین های اعلام شده، در افکار عمومی قهرمان می سازد که شاید حتی به تخریب وجهه هم بیانجامد و نه برای سایر هم صنفی های شان انگیزه می سازد که دقیقا این سبک محفل سازی ها، قتلگاه انگیزه هم می شود؛ چون رقبا نمی دانند در کدام میدان و با کدام متر و معیار داوری، شکست خورده اند؟!
اصولا چرا باید از فردی که سال ها عضو شورا بوده و است و از صندلی دل نمی کَند، تجلیل شود؟! اگر آخرین دوره شورایی را تجربه می کنند و قرار است داوطلبانه کنار برود، تجلیل، امر مبارکی است به یمن سال ها خدمت شورایی؛ اما اینکه مثلا 25 سال عضو شورا بوده و مجال تغییر و جایگزینی تجربه نو نداده اند و احتمالا نمی دهند که تقدیر ندارد؟!
و از همه قابل تامل تر اینکه، در این جلسات از مدیرانی که وظیفه ی ذاتی شان همکاری، ارتباط و تعامل با شوراها و دهیاران و شهرداران است تقدیر می کنند به خاطر اینکه تعامل داشته اند! یعنی توقع داشته ایم معاون استاندار با شوراها تعامل نداشته باشد و حالا که تعامل داشته واجد شرایط تجلیل شده؟!
جلسه گرامیداشت روز شوراها البته مشت نمونه خروار این سبک جلسات تجلیل و تقدیر است؛ این را از باب مثال بیان کردیم تا نکته مهم تری را بگوییم:
سال هاست در همه بخش هایی که دولتی ها قرار است مراسم تجلیل و داوری انجام دهند روند اینگونه شده؛ در هفته دولت و انتخاب مدیران و دستگاه های اجرایی برتر، در روز کارمند و انتخاب کارمندان نمونه، در روز کارگر و انتخاب کارگران نمونه، در پرداخت اضافه کار و پاداش و… همین شرایط حکمفرماست.
اگر دقت کرده باشید در هفته دولت، از مدیران و دستگاه های اجرایی برتر تجلیل می شود؛ سوای اینکه اصلا مشخص نیست چرا دو گونه ی برتر را درست کرده اند و مگر مدیر و دستگاه اجرایی را می توان از هم جدا کرد که مثلا در یک دستگاه اجرایی، دستگاه، عملکردش خوب نبوده اما مدیرش عالی بوده! یا در دیگری، مدیرش چنگی به دل نزده اما دستگاه اجرایی زیرمجموعه اش، کارش را مطلوب و با کیفیت انجام داده است؟
یا معمولا در این هفته، اغلب شهرداران مرکز شهرستان ها مورد تجلیل قرار می گیرند که بیشتر ناشی از همکاری با مجموعه مدیریتی ارشد شهرستان است تا عملکرد مشعشع مدیریتی یا در معرفی کارمندان نمونه، جیره بندی می کنند که فلان کارمند سال گذشته نمونه شده و امسال نفر دیگری معرفی شود!
چون هیچ معیار ارزش گذاری قابل لمس و داوری برای افکار عمومی وجود ندارد. گاها برخی دستگاه های اجرایی که عِده و عُده ی کمتری دارند و از اعتبارات سرشار هم بی نصیب، دیده نمی شوند ولو به قدر امکانات و اعتبار، خوش درخشیده باشند؛ اما برخی دستگاه های اجرایی، مانند شهرداری ها و اداره گاز و… معمولا در لیست برترین ها هستند چون توانسته اند به مدد اعتبار سرشار و نیروی فراوان، کارشان را بهتر انجام دهند!
بخشی از این تجلیل ها و برترسازی ها هم به دلیل رودربایستی هاست؛ مگر می شود از فلان شخصیت موجه و خوشنام تجلیل نکنیم و از جوانی خام و بی تجربه که عملکردش در فلان موضوع بهتر و مطلوب تر بوده تجلیل شود؟ آبروی فلان پیشکسوت چه می شود؟!
البته ولعی تمام نشدنی در برخی مدیران برای لوح تقدیر و تندیس وجود دارد که حاضرند مانند برخی صنایع بزرگ، مراسمی در تهران ترتیب دهند و اسپانسر شوند و نهایتا خودشان هم بشوند مدیر طراز فلان صنعت؛ وضع به حدی بغرنج است که دیگر به همایش ها و داوری های دانشگاه های بزرگی مثل تهران و شهید بهشتی هم نمی توان اعتماد کرد.
اینها را گفتیم تا بگوییم این سبک تجلیل و تکریم، انگیزه نمی سازد بلکه می کُشد و افکار عمومی هم برای چنین محافلی، سر به نشانه تایید تکان نمی دهد و باید طرحی نو درانداخت؛ یکبار برای همیشه در هر بخش، کارگروهی تعیین شود، معیارهای عینی و قابل سنجش و ارائه به افکار عمومی، تدوین و نهایتا داوری با حضور نخبگان هر بخش انجام شود. در این صورت، قطعا هم انگیزه جنگیدن و تلاش می افزاید، هم رقابت می آفریند. البته که همیشه اعتراض است اما در مقابل هر اعتراضی پاسخی شفاف وجود خواهد داشت.
*خليج فارس
[کد خبر:AJ45519]
