آینه جم- مجتبی رسولی - فعال اجتماعی کنگان:
آن زمان که در سال ۱۳۷۷ کلنگ پروژه عظیم پارس جنوبی در عسلویه به زمین خورد و تمامی مدیران چه در سطح استان و چه مسئولین محلی و معتمدین با خرسندی از یک اتفاق میمون با وزارت نفت همکاری کردند و با تشویق مردم برای واگذاری اراضی و حتی خالی کردن مناطق از سکنه، مقدمات حضور شرکتها با انبوهی از مهندسان خارجی و داخلی را فراهم ساختند و در کرانه ای به وسعت خلیج فارس از مرز استان هرمزگان تا شهرستانهای کنگان و دیّر و حتا محدوده هایی از شهرستان دشتی را در ازای چندر غازی و چشم پوشی از داشته های تاریخی در مناطق سیراف و نجیرم و ساحلی بکر و زیبا را تقدیم نفتی ها کردند.
با سرچی در اینترنت در شناختنامه ی پارس جنوبی آمده است پارس جنوبی در حاشیه خلیج فارس و در محدوده ۴۶ هزار هکتاری استان بوشهر قرار گرفته است که مشتمل بر سه منطقه پارس یک (پارس جنوبی) با ۱۴ هزار هکتار در شهرستان عسلویه - پارس دو ( کنگان) در محدوده ۱۶ هزار هکتاری شهرستان کنگان و پارس سه ( پارس شمالی) شامل ۱۶ هزار هکتار از محدوده ی شهرستانهای دیّر، دشتی،تنگستان و بوشهر را در بر می گیرد. وجود این پروژه ی عظیم در کنار رونق و توسعه ی انرژی کشور معضلات فراوانی چه در بحث زیست محیطی و تولید انواع امراض و حتا بهم خوردن محیط دریا هم عامل کشنده ای برای انسانها در زمین و انواع زیست گاههای دریا و موجودات آن گردیده است و صد البته نفعش برای پایتخت است و هزینه تفریح و نشاط برای آنان و حتا در بحث اشتغال ۵۰ درصدی نیروهای بومی که مصوبه ی همه سفرهای روسای جمهور از سال ۷۷ تا ۱۴۰۲ بوده هم هنوز عملی نشده است که این قصه سر دراز دارد.
اینکه تمامی ساکنان ۴ شهرستان عسلویه و کنگان و دیّر و جم باید از مزایای این منطقه عظیم و این ثروت ملی بهره مند شوند بخاطر همجواری با آن است که اگر خطرات و آلودگی آن را تحمل میکنند باید در عوض نفعی هم به آنان برسد و هم اکنون که خدا سفره ای برای رزق و روزی این مردم فراهم ساخته است.
چشم طمع دیگر همسایگان پارس جنوبی در استانهای فارس و هرمزگان هم به آن دوخته شده و به برکت وجود مسئولان کاربلد و نمایندگان پیگیر و مردم مطالبه گرش وجود نیروهای این دو استان بویژه شهرستانهای لامرد و لار و پارسیان چه در سیستم اداری و چه خدماتی بیشتر از نیروهای ۴ شهرستان ماست تا برسیم به حق آلایندگی که داستانش خون به دلها کرده و بغیر از دلسوزان پیگیر و مطالبه گران امین در این ۴ شهرستان بقیه یا در خوابند و یا سکوتشان یاریگر مرکز نشینان استان که از آب گل الود به نفع خود در حال جذب هستند.
هم قدرت خود را به رخ بکشند و هم از این حق الایندگی که حق مردم این ۴ شهرستان است برای دیگر شهرستانهای استان هم مبالغی پرداخت کنند که این دور از انصاف است. در این سالها و در دولت های مختلف این حق الایندگی همیشه بعنوان چالشی بین استانداری و نمایندگان و شوراهای اسلامی این ۴ شهرستان وجود داشته است که تا حدودی کفه ترازو بنفع شهرستانهای جنوبی چربیده بود هر چند مقدارش کم بوده اما با روی کار آمدن دولت آقای سید ابراهیم رئیسی و انتخاب آقای دکتر احمد محمدی زاده بعنوان استاندار بوشهر دوباره موضوع حق آلایندگی مطرح گردیده است و گویا این حق از مردم همجوار پارس چنوبی قطع شده و حتا فرمانداران ۴ شهرستان هم که خود از فرزندان همین مردم هستند بنا بدلایلی آنچنان که باید و شاید، صدای مردم خود نشده اند و با سکوت در جلسه کذایی شورای راهبردی پتروشیمی ها که استاندار هم تشریف داشته اند بدون حضور نماینده و امامان جمعه مناطق، تصمیماتی اتخاذ گردیده که خروجی جلسه به ضرر مردم ۴ شهرستان بوده است.
اگر بحث آلایندگی شهرستانها باشد همانگونه که نماینده و استاندار مدعی هستند که حق شهرستانهای پارسیان و لار و لامرد در فاصله ۶۰ کیلومتری از تاسیسات نیست پس چگونه حق شهرستانها بوشهر که در فاصله بیش ۲۰۰ کیلومتری هستند می شود.
آقایان بفرمایند اگر قانون و عدالت حضرت علی ع را رعایت نمیکنند لااقل قانون کشور را مبنی بر حفظ امنیت روحی و روانی ساکنان و همجواران تاسیسات و پروژه ها را رعایت فرمایند و اگر از قانون و مردم ترسی ندارند از خدا بترسند که روزی باید جوابگوی خدا و آیندگان این منطقه که دچار انواع امراض پوستی و ریوی شده و می شوند باشید و جوابگوی خانواده هایی که فرزندان خود را در تصادفات جاده ای این مناطق از دست داده و می دهند باشند.
حق الایندگی که باید جهت سلامت روح و روان و فضای سبز و تفریحات و آموزش و پرورش ساکنان ۴ شهرستان جنوبی استان بوشهر هزینه شود باید در اختیار ۴ فرمانداری جهت واریز به حساب شهرداری ها و دهياریهای این مناطق مقرر گردد و چرا باید به مرکز استان واریز نمایند. امروز بر همگان است هم شوراها بعنوان نمایندگان مردم هم نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و هم ائمه جمعه چه شیعه و چه سنی که فریاد بزنند چرا همانند سید علی حسینی امام جمعه بندر دیّر شما حرف مردم و حق مردم را فریاد نمی زنید.
اگر این تاسیسات در استانهای دیگر بود آن موقع ثابت میشد که حق چگونه گرفتنی است و اگر مردم این ۴ شهرستان بجای مهربانی کمی سختگیری میکردند و با نفتی ها نامهربانی میکردند آن موقع نفتی ها تسلیم می شدند و حق مردم را بدون کمترین خدشه خرج همین مردم در همین ۴ شهرستان می نمودند.
[کد خبر:AJ43877]
