آینه جم ، کامبیز وطنخواه: شهرستان جم ،شهرسرفراز دوران های تاریخ ، سرزمین سربلند روزگاران ، گنجینه تمام عیار جنوب ، اگر اندکی از واژه ها عبور کنیم شاید بهترین گواه نام نیک شهرستان جم طبیعتی باشد که هرکدامش در پرورش شخصیت مردمان این کهن دیار نقش داشته اند ازجوشش امواج بی کران خلیج همیشه فارس تا استقامت و صلابت رشته کوه های زاگرس و از سبزی باغات و بهارانش تا خروش رودخانه ها و جویبارانش از نخل های سر به فلک کشیده اش تا بوی بهارنارنج های معطرش . آری ما وارثان طبیعتی هستیم که هرکدام از عناصرش به ما درس زیستن میدهند .

به راستی که از نخل های دیارمان درس صلابت وایستادگی آموخته ایم واز دریای خلیج نیلگون همیشه فارس درس آزادگی و از بهارنارنج و لیموسبزهایش درس سبزی وسعت اندیشه ها را فراگرفته ایم. به تاسی از این طبیعت بوده است که مردان وزنانی از این خاک برخواسته اند که هرکدامشان نامشان شهره روزگاران شده است و یادشان در اندیشه ها ثبت شده است وچ ه ادیبان وشاعران وعالمانی که در گستره این دیار خوش درخشیدند . اما نمیدانم با کدامین زبان وقلم بنویسم که این روزها چه بس ناجوانمردانه باد سرد خزان وبی مهری این بیشه جاوید راعذاب میدهد .

طبیعت زیبایی که مظلومانه با مردمان ما وداع کرد و رفت و پس از آن اکنون نوبت به نیروهای توانمند دیارمان رسیده است نیروهایی که یا به دست دوستان قربانی میشوند و یااسیر تحقیر و تبعیض بیگانگان شده اند اگر بخواهیم راه نجات شهرستانمان را از این همه مصیبت بیابیم نیازمند جایگاهی هستیم که کانون ایده ها وارمان های نو باشد و یا مکانی باشد که همدلی وانسجام را به مردمان زجر دیده ما هدیه دهد و اردوگاهی علمی وفرهنگی درمقابل همه بی عدالتی های منطقه باشد اری این مکان جایی نیست جز دانشگاه ، پایگاهی که مهمترین عنصر پیشرفت وتوسعه منطقه قلمداد میشود و مهمترین رسالتش پرورش نیروی انسانی میباشد چرا که هرچه فرد مهارت وتحصیلات بیشتری می آموزد در وی توانایی وظرفیت بیشتری شکل میگیرددر یک جمله امروزه اعتبار وجایگاه یک شهر را دانشگاه رقم میزند زیر توسعه بر دوش دانش استوار میباشد

درخت توگر بار دانش بجوید                       به زیر آوری چرخ نیلوفری را

 اگر با این اهمیت به نهاد دانشگاه در شهرستان جم اندک تاملی کنیم متوجه میشویم که این نهاد ارزشمند به فراموشی سپرده شده است وغبار محرومیت از سر رویش میبارد در این برهه حساس تاریخی از زمان همه ی مسولین وروشنفکران شهرستان برای فرار از این همه تبعیض باید به رسالت خود وفادار باشند و در جهت احیا مهمترین رکن توسعه منطقه گام بردارند شایسته نیست دانشگاه های سرزمینی که به علم وادب شهره بوده است امروز از داشتن حداقل امکانات محروم باشند و رقیبان منطقه ایش برای گرفتن دانشکده اش به صف شوند و چانه زنی کنند باید از خواب غفلت بیدارشد و نگذاشت سرمایه های عظیم انسانی شهرستان به تاراج رود، چرا که ما دیگر فرصتی برای فرصت سوزی نداریم در پایان چند راهکار در راستای استفاده بهتر از دانشگاه در شهرستان جم:

1-      مسئولان باید بدانند دانشگاه هزینه نیست بلکه یک فرصت و سرمایه است باید به دانشگاه اعتماد کرد و در جهت رفع نیازهای آن کوشید

2-      فرصتی فراهم کرد تا نخبگان ما از دور و نزدیک به منطقه بازگردند و تجربیات و اندوخته های علمی خود را در راستای پیشرفت منطقه هزینه کنند

3-      به جوانان ما باید بها داد و از آن ها برای تدریس استفاده کرد و زمینه برگزاری سمینارها و همایش ها و اجلاس ها در راستای آسیب شناسی شهرستان و فرصت ها وچالش های منطقه با محوریت دانشگاه فراهم کرد.

4-      شرایطی برای دانشگاه و دانشجویان فراهم کرد تا با محیط پیرامونی خود یعنی دو بخش مهم و کلیدی کشاورزی و صنعتی ارتباط برقرار کنند با دادن تسهیلات و خدمات در جهت ایجاد صنایع تبدیلی و اشتغالزایی در این دوبخش و استفاده ایده های علمی در جهت احیا کشاورزی ومحیط زیست منطقه

5-      آوردن دانشکده ها و یا رشته های همگام با محیط پیرامونی و مورد نیاز منطقه به خصوص در بخش کشاورزی و صنعت

به امید روزی که نخبگان جم بر قله های مدیریتی و علمی منطقه و عرصه ملی بدرخشند.

*** کامبیز وطنخواه ؛ دانشجوی دبیری علوم اجتماعی

لینک های مرتبط با نویسنده:

کارگران محرومان بزرگ بودجه سال 95 و برنامه ششم توسعه /وعده های لبخند به عزا تبدیل شد!

نوشتن دیدگاه