به گزارش آینه جم:بانوی المپیکی دوومیدانی ایران که چندی قبل زمزمه‌های خداحافظی‌اش از ورزش به دلیل کمبود امکانات به گوش می‌رسید، تصمیم گرفته استارت دوباره‌ای برای حضور در المپیک بزند و در این راه همسرش را نیز به‌عنوان مربی کنار خودش می‌بیند.
او که فعلا تنها زن المپیکی دوومیدانی محسوب می‌شود، معتقد است هدف چند سال قبلش که مدال‌آوری در المپیک بوده را فراموش کرده و الان فقط برای کسب جایگاهی بهتر تلاش می‌کند. در ادامه گفت‌وگویی را با لیلا رجبی، قهرمان پرتاب وزنه ایران می‌خوانید:
شنیدیم بار دیگر تمرینات خود را آغاز کردید و برای المپیک آماده می‌شوید....
بعد از این‌که رئیس جدید فدراسیون کارش را آغاز کرده، وضع کمی بهتر شده و من هم کار خودم را دنبال می‌کنم. متاسفانه زمان زیادی از دست رفت. از اول سال فدراسیون با سرپرست اداره می‌شد و یک‌ماه هم طول کشید که حکم رئیس جدید صادر شود؛ اما می‌خواهم به آینده خوشبین باشم و با انگیزه تمرین کنم.
یکی از گلایه‌های شما نداشتن مربی و امکانات بود، شرایط از این نظر بهتر شده است؟
همسرم به‌عنوان مربی در کنار من است و از نظر امکانات نیز فدراسیون با ما همکاری می‌کند. حضور همسرم به‌عنوان مربی هم از نظر روحی برایم بهتر است و هم از نظر فنی او می‌تواند به من کمک کند. به‌هرحال این شرایط در ایران حاکم است و ما هم مجبور هستیم با شرایط کنار بیاییم.
همسرتان برای مربیگری شما حقوقی هم دریافت می‌کند؟
بله؛ او هم مثل تمام مربیانی که با ورزشکاران المپیکی کار می‌کند، حقوق دریافت می‌کند. من معتقدم که چیزی هم از آنها کم ندارد و می‌تواند باعث پیشرفت من شود. با این‌که گاهی اوقات حقوقش عقب می‌افتد اما انگیزه او مالی نیست و می‌خواهد که من موفق شوم.
با شرایط فعلی چقدر به آینده و موفقیت در المپیک امیدوار هستید؟
ما برنامه‌ریزی کردیم که از فروردین‌ماه در بلاروس اردو بزنیم چون هم آب‌وهوای مناسبی دارد و هم دارای امکانات بهتری است. فدراسیون موافقت اولیه‌اش را اعلام کرده اما باید هزینه‌های اردوی بلاروس را تأمین کنند تا بتوانم با خیال راحت چند‌ماه مانده تا المپیک تمرین کنم. به‌هر حال من سال‌ها در بلاروس زندگی کردم و از این نظر با جو این کشور کاملا آشنا هستم.
هدف اصلی‌تان برای حضور در المپیک ٢٠١٦ کسب چه جایگاهی است؟
چند سال قبل که برنامه‌ام را برای المپیک در ذهنم پیاده کردم، فکر می‌کردم حتی می‌توانم تا کسب مدال در المپیک نیز پیش بروم؛ اما الان شرایط طوری است که رسیدن به فینال المپیک هم برای من یک موفقیت بزرگ است. آنهایی که در المپیک مدال کسب می‌کنند، برنامه‌ریزی چند ساله دارند و هزینه‌های کلانی انجام می‌دهند اما من چنین شرایطی ندارم، اگرچه امیدم را نیز از دست نمی‌دهم.
چند ماهی بود که سکوت کرده بودید و همسرتان می‌گفت اصلا شرایط روحی خوبی ندارید.
بله؛ همین‌طور بود. من بعد از کسب سهمیه المپیک تصور می‌کردم می‌توانم در زمان مناسب خودم را برای حضور در برزیل آماده کنم؛ اما وقتی دیدم توجهی به من نمی‌شود، نزدیک بود افسرده شوم. می‌خواستم ورزش را کنار بگذارم و بروم دنبال زندگی‌ام اما خیلی‌ها در این مدت با من صحبت کردند. حتی برخی از مسئولان ورزش با من تماس گرفتند و از من دعوت کردند تا ورزش را ادامه دهم. با این حال معلوم نیست بعد از المپیک به ورزش ادامه دهم یا خیر. به‌هرحال همان‌طور که گفتم شرایط بهتر شده و از تصمیمم پشیمان شدم.
برخی از ورزشکاران رشته دوومیدانی تصور می‌کنند که توجه بیشتری نسبت به احسان حدادی می‌شود، شما همچنین نظری دارید؟
احسان حدادی از ورزشکاران خوب ایران است که در المپیک قبلی مدال گرفته است. اگر توجه بیشتری به او شود، حقش است و نباید مانعی برای پیشرفت یک ورزشکار دیگر ایجاد کنیم. من امیدوارم دوومیدانی ایران بتواند در تمام بخش‌ها موفق باشد؛ اگرچه نیازمند یک توجه ویژه است.
چه پیش‌بینی‌ای از عملکرد بانوان ایرانی در المپیک ٢٠١٦ دارید؟
من رابطه خوبی با خیلی از بانوان ورزشکار ایرانی حتی در رشته‌های دیگر دارم. در همین دوومیدانی مریم طوسی تلاش زیادی می‌کند تا سهمیه المپیک را کسب کند. در رشته‌های دیگر مثل تیراندازی و تکواندو هم سرمایه‌گذاری خوبی روی ورزش بانوان شده و حتی آنها به کسب مدال امیدوار هستند. من بارها گفته‌ام هر کدام از بانوان ورزشکار ایرانی موفقیتی به‌دست آورند، برای من هم افتخار است. امیدوارم حداقل در المپیک ٢٠١٦ یکی از مدال‌آوران ایران یک زن باشد. بانوان در چند‌سال اخیر نشان داده‌اند که استعداد زیادی در ورزش دارند و اگر توجه بیشتری به آنها شود، قطعا می‌توانند موفق‌تر عمل کنند.
