1- قانونگذاري يكي از اصلي ترين وظيفه اساسي نمايندگان در قوه مقننه است كه مي بايست به نيك ترين وجه درك گردد مجلس با تصويب قوانين توانايي رسيدگي به مسائلي كه زندگي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي شهروندان، تجار، شركت ها و سازمان ها را با مشكل و چالش روبرو نموده را با تغيير قوانين( چه به صورت تصويب قوانين جديد و يا لغو قوانين قديم) را دارد و يا در قبال آنها به منظور كيفيت در اجراي دقيق قوانين، نظارت يا مجازات تعيين كنند. علاوه بر اين، مجلس مي تواند به تقويت صداقت، درستكاري و ... در دولت كه چشم اندازي گسترده تر به نسبت مبارزه با فساد دارد با ايجاد انگيزه براي تشويق رفتارهاي مناسب بخش خصوصي و همچنين تشويق دولت براي مديريت خدمات عمومي و مالي، شفافيت و پاسخ گويي در بخش دولتي تمركز داشته باشد.

بنابراين قوانين بهتر مي توانند مشكلات فساد را حل كنند و پارلمان ( در صورتي كه اعضاي آن به خوبي منافع شهروندان را منعكس كنند و اسير ديگر نيروها نباشند) مي تواند بخشي از راه حل باشد.

2-وظيفه مهم ديگر پارلمان نظارت بر اجراي دقيق قانون توسط قوه مجريه است كه با ايجاد مسئوليت يعني حفظ پاسخ گويي دولت، شرايطي كه منجر به فساد در جامعه مي شود را محدود مي كنند. اين شيوه با مشاركت مؤثر و سازنده در روند بودجه، ممارست بر نظارت قوه مقننه به كمك كميسيون ها و فراكسيون هاي تخصصي مجلس و همكاري با نهادهاي حسابرسي عالي و ترفيع محيط رسانه پسند به دست مي آيد.

***عابدين عابدي زاده / دانش آموخته دکترای جامعه شناسی سیاسی

نوشتن دیدگاه